Na końcu świata!: Najwyższy szczyt Bieszczad

Wyjście w góry zawsze wiąże się ze wstawaniem wcześnie rano. Niestety. Ale potem się okazuje że warto było... Tak więc zjedliśmy pyszne śniadanie i złapaliśmy przejazd z Ustrzyk do Wołosatego. Tam rozpoczynała się nasza trasa. Ludzi było bardzo dużo ale na szczęście większość szła krótką trasę tylko na Tarnice. Nie tak jak Piotrek wymyślił - dookoła całe Bieszczady. ;)

Ruszyliśmy z Wołosatego do Przełęczy Bukowskiej gdzie udało nam się spojrzeć na Ukrainę i chwilę odpocząć. Potem był nasz pierwszy szczyt - Rozsypaniec, potem Halicz i Kopa Bukowska. Co szczyt myślałam że może to już ten i to już koniec ale nie nie nie.. Tarnica ciągle byłą przed nami. Dobrze się szło, pogoda była idealna, nie za gorąco, nie za zimno.

Potem musieliśmy zejść trochę w dół do Przełęczy Goprowskiej i stamtąd już nie szło się tak fajnie bo było strasznie dużo ludzi. A na Tarnicy to już w ogóle takie tłumy! Ale udało się! Weszliśmy na szczyt po kilku godzinach porządnego spaceru. Jeszcze trzeba było dotrzeć do Ustrzyk i też nie wybraliśmy łatwego zejścia po schodach tylko na około.

W sumie zajęło nam to prawie 9 godzin ale zrobiliśmy około 25 kilometrów. Jak na pierwszy raz w Bieszczadach to chyba nie źle ;)